Bio Cor Groot:
Kreeg op m’n 10e verjaardag een gitaar; geen les gehad; wel links en rechts wat akkoorden geleerd en vervolgens veel naar platen, tapes en cassettebandjes geluisterd. Ging mondharmonica leren spelen, omdat ik de liedjes van Donovan en Bob Dylan wilde zingen en spelen. Kwam vervolgens in aanraking met muziek van Sonny Boy Williamson II (‘Rice’ Miller): mijn eerste kennismaking met de blues. Vanaf toen was ik, dan weer een periode wat meer in folk, dan weer een periode wat meer in de blues geïnteresseerd. Denk bij ‘folk’ dan niet alleen aan Bob Dylan, maar ook aan o.a. Gordon Lightfoot, James Taylor, Lowell George en Tom Waits.
Mijn interesse in blues was beperkt tot acoustische ‘one-man-one-guitar’-blues, maar wel in een aantal variaties. Van de oude bluesmannen: Mississippi Fred McDowell, Arthur Blake, Robert Johnson, Mississippi John Hurt, Leadbelly, Pink Anderson, Frank Stokes enz. Maar ook van mensen die de oude stijlen, met veel liefde voor de oude meesters, hercombineren en er mooie muziek van maakten en maken. Zangers-gitaristen als Ry Cooder, Taj Mahal en Bonnie Raitt; mondharmonicaspelers als Joe Filisko, Kim Wilson en Rick Estrin.
Zo is zo ongeveer mijn repertoire tot stand gekomen. Ik noem het kortweg: “acoustic old school blues, ballads & bits of rock”. Het bestaat in ieder geval uitsluitend uit songs en instrumentals die ik zelf erg mooi vind en graag speel.
Menu
